این به کوله پشتی های بزرگ با حجم بیش از 50 لیتر اشاره دارد. هنگام قرار دادن وسایل، اجسام سنگین را که ترس از ضربه خوردن ندارند را در قسمت پایین قرار دهید و بهتر است کوله پشتی پس از کنار گذاشتن مستقل باشد. کمربند کمر را ببندید تا فاق بیشترین وزن را داشته باشد و بند های شانه باید به گونه ای شل شوند که بالای بند شانه زاویه 45-60 درجه داشته باشد. راه رفتن به این شکل بدون حمل چیزی بسیار آسان است. اگر اجسام سنگین زیاد یا همه وجود داشته باشد، می توان آنها را به طور مساوی قرار داد. بند سینه باید کماندار و سفت شود تا کوله‌گرد حس عقب افتادن نداشته باشد. هنگام راهپیمایی، تسمه های تنظیم را بین بند شانه و بسته با هر دو دست بکشید. کمی به جلو خم شوید، به طوری که نیروی جاذبه هنگام راه رفتن در واقع روی کمر و فاق باشد و فشاری به پشت وارد نشود. در مواقع اضطراری، اندام های فوقانی را می توان به طور انعطاف پذیر اداره کرد. زمانی که وسایل زیادی برای جا دادن در کوله پشتی وجود دارد، می توانید چادر، کیسه خواب، پدهای ضد رطوبت و غیره را در قسمت بیرونی کوله قرار دهید و با تسمه های خارجی آنها را ثابت کنید. همچنین تفاوت هایی در قسمت های مختلف زمین وجود دارد، مانند حفاری در جنگل، به مکان های مرتفع توسعه نمی یابد. روی شانه های کیف سنگین نیز مهارت هایی وجود دارد. بسته را در ارتفاع معینی قرار دهید و شانه های خود را به داخل بند شانه برسانید. خم شدن به جلو و ایستادن روی پاها راحت تر است. اگر جایی برای گذاشتن آن نیست، کوله پشتی را با دو دست بلند کنید. روی یک زانو (رو به مهار). سپس با یک دست کیف را کنترل کنید، با دست دیگر بند شانه را بگیرید و به سرعت بچرخانید تا یک بازو وارد بند شانه شود که باعث می شود بازوی دیگر خیلی راحت وارد شود. هنگام عبور از تندروها و مقاطع شیب دار باید محافظ طناب ارائه شود. هنگام عبور بدون حفاظ باید بند های شانه را باز کرد و کمربند و بند سینه را باز کرد تا در صورت خطر در سریع ترین زمان ممکن کیف را جدا کرد.
